حضرت حجت عجل الله
حضرت حجت عجل الله
در گلستان حقیقت بلبلی شد چهچه زن
کز نوایش شد معطر جملگی دشت و دمن
قمری و طاووس هر یک بر فراز گلبُنی
هر زمان گویند با آن طوطی شکر شکن
کبک اندر کوه تیهو در بیابان کف زنان
هدهد شهر صبا اندر سبا گوید سخن
جملگی گلها به طنازی به باغ و بوستان
لاله و ریحان و سنبل نسترین و نسترن
سرو گوید با صنوبر با زبان حال خود
بین چو سرو دلربائی آمده اندر چمن
هر که بیند سرو قدش مات و حیران میشود
کس ندیده اینچنین قامت در این دیر کهن
ماه و خورشید از جمالش منفعل گردیده است
از خجالت سر فرو آمد به جِیب و پیرهن
صدهزاران مشتری با زهره در پیش رخش
هست چون آئینه دار روی آن سیمین بدن
عالم لاهوت یکسر در طرب تسبیح گوی
شیعیان گردیده میلاد ولی ذوالمنن
نیمۀ شعبان جهان گردیده یکسر گلستان
مهدی موعود آمد کور چشم اهرمن
یوسف و یعقوب و ایوب و شعیب و هم ذبیح
یونس و ادریس و داوود و سلیمان زَمَن
آدم و نوح و خلیل و موسی و عیسی مسیح
جملگی باشد غلام درگه این مؤتمن
حاتم طائی گدائی از گدایان درش
مات و سرگردان و حیران در غم و رنج و محن
ای نهال نورس زهرا وصی عسکری
مرحمت فرما برون شد از فراقت جان ز تن
جلوه گر شو یکدمی ای سرور اهل یقین
تا به قربان تو سازم این سر و جان و بدن
تا نیائی حق نگردد آشکارا در جهان
شو برون از پرده با اذن خدای خویشتن
با که گویم راز خود را جز تو ای فرخ همای
از گنه بیچاره گشتم در جهان ای ماه من
دین حق در دست نا اهلان شده بس مضمحل
هیچ پروائی نباشد از برای مرد و زن
وارث خون تمام انبیا جانا توئی
پس بیا با ذوالفقار حیدری در انجمن
یک نظر کن تا ببینی خسرو لب تشنگان
در میان قتلگه افتاده بی غسل و کفن
ذوالجناحش پای پر خون زین و برگش واژگون
جانب اهل حرم آمد شتابان شیهه زن
ناگهان زینب شنیدی شیهۀ اسب حسین
شد برون از خیمه گه گردید از غم سینه زن
گفت آندم با سکینه بلبل باغ حسین
بابت آمد کن تو استقبال ای شیرین سخن
عاقبت گشتی یتیم ای نور چشمان ترم
من اسیر و بی برادر چون روم سوی وطن
ای سگ درگاه شاه کربلا "رونیزیا"
زن به سر هر لحظه بهر خسرو گلگون کفن
التماس دعا - برای شادی
روح شاعر مرحوم صلوات
اللهم صل علی محمد و آله و ذریّته و عجل فرجهم و فرجنا بهم و احشرنا معهم
ذریّه یعنی = نسل، فرزندان، سُلاله، دودمان، احفاد....
