میلاد مولی الموحدین امیرالمؤمنین علی علیه السلام **************************

میلاد مولی الموحدین امیرالمؤمنین علی علیه السلام

 

ماه رجب رسید ، باد صبا وزید

نوروز شد پدید ، گل میدهد نوید

 

بلبل بیا بیا ، ای یار با وفا

بنگر که در سبا ، هدهد بیارمید

 

طاووس و کبک و سار ، در دشت و کوهسار

در انتظار یار ، هر یک به هم رسید

 

سیمرغ کوه قاف ، گردید در عفاف

دیوار چون شکاف ، از امر حق درید

 

در نیمۀ رجب ، لبها چنان رطب

هر کس به کوی رب ، میداد این نوید

 

از امر کردگار ، در رُکن مُستَجار

چون دُرّ شاهوار ، اندر صدف تنید

 

دیدند بسته در ، گشتند سر به سر

اطراف حمله ور ، غوغا بسی شدید

 

ناگه پس از سه روز ، یک ماهِ دلفریب

آمد برون هنوز ، بودش به دل امید

 

مانند قمریان ، شد سوی بوستان

میگفت آن زمان ، کِای داور مجید

 

نامش بگو به من ، این بلبل چمن

از سوی ذوالمِنَن ، با گوش دل شنید

 

الهام آشکار ، از سوی کردگار

نامش علی گذار ، ای بانوی سعید

 

آن سرو یاسمین ، با طفل مه جبین

میگفت اینچنین ، چون من زنی که دید

 

بنت اسد روان ، با وَجد و امتنان

گفتا که در جهان ، مهمان حق که دید

 

چون شاخۀ گلی ، منقار بلبلی

در دست سنبلی ، میگفت و می دوید

 

طفل نخورده شیر ، آمد حضور پیر

گفتا مرا پذیر ، ای مایۀ امید

 

بودیم در ازل ، ما یار بی بدل

نی افک و نی دغل ، هستم تو را عبید

 

فرمود در جواب ، آن پیر از صواب

هستی تو بوتراب ، بشنو ز من نوید

 

هستی مرا معین ، هم یار و جانشین

تا روز واپسین ، ای گُلبُن حمید

 

بودم در انتظار ، ای ماه گل عُذار

زان دم که کردگار ، نور تو آفرید

 

ای سرو دلفریب ، باید تو عنقریب

در دهر پر نشیب ، از مردمان برید

 

گفت ای شهِ اَنام ، بر درگهت غلام

هستم یکی بنام ، مانند زر خرید

 

ای شاه لافتی ، بنگر به کربلا

عباس با وفا ، گفت ای شهِ شهید

 

یک دم بیا ببین ، افتاده بر زمین

دستم ز ظلم کین ، از لشکر یزید

 

شه با دوصد شتاب ، پا کرد در رکاب

مانند بوتراب ، عباس را چو دید

 

گفت ای برادرم ، پور غضنفرم

ای میر لشکرم ، پشتم ز غم خمید

 

برخیز و بین که من ، چون بلبل چمن

بهر تو چهچِه زن ، ای افسر شهید

 

"رونیزی" حزین ، برگو به شاه دین

در روز واپسین ، دارم به تو امید

 
 التماس دعا - برای شادی روح شاعر مرحوم  صلوات

اللهم صل علی محمد و آله و ذریّته و عجل فرجهم و فرجنا بهم و احشرنا معهم

ذریّه یعنی = نسل، فرزندان، سُلاله، دودمان، احفاد....

 

 

افک به معنای تهمت مربوط به حادثه‌ای است که گروهی از مخالفان محمد پیامبر اسلام در مدینه،

مشهور به منافقان، به یکی از همسران محمد تهمت زنای محصنه زدند.سورۀ نور آیات ۱۱ تا ۲۶ ...