زبان حال در مصیبت امام حسن مجتبی ع

زبان حال در مصیبت امام حسن مجتبی ع ************

بگویم داستان از مجتبی با دیده های تر

که ای فرزند زهرا نور چشم حیدر صفدر

 

تو باید در دم رفتن بنوشی آب ای سرور

ز سوز آب زهرآلود گردی زار و هم مضطر

 

شها در نیمه شب گشتی به آه و ناله و شیون

حسین آمد به بالینت سرت برگیرد از دامن

 

چنین گفتا که ای جانا جدا گشتی چرا از من

زنم از فُرقت رویت همی بر سینه و بر سر

 

ز یکسو زینب و کلثوم گردیدند چون مجنون

یتیمان تو باشد قاسم و عبدالَّهِ محزون

 

تمام آل پیغمبر برای تو اَیا دلخون

بود شال عزا در گردن عباس نام آور

 

غریبیِّ تو ای شاها فشانَد آتشی سوزان

به جان جملگی وحش و طیور و جن و هم انسان

 

ز غم کلثوم و زینب همچو بلبل گشته در افغان

به بالین تو باشد اکبر و هم عون و هم جعفر

 

دهندت غسل از آب جنان ای زادۀ زهرا

ملائک جمله میباشند اندر شور و واویلا

 

ولی باشد حسین تو به دشت کربلا تنها

عزاداری ندارد جز سنان و نیزه و خنجر

 

اَیا "رونیزی" مضطر تو بس کن این مصیبت را

که عالم سرنگون گردید از داغ شه بطحا

 

خصوصاً فاطمه اندر جنان با شور و با غوغا

کند از داغ فرزندش دمادم خاک غم بر سر

 التماس دعا - برای شادی روح شاعر مرحوم  صلوات

اللهم صل علی محمد و آله و ذریّته و عجل فرجهم و فرجنا بهم و احشرنا معهم

ذریّه یعنی = نسل، فرزندان، سُلاله، دودمان، احفاد....