میلاد مولا ع ******************مخمس به غزل حافظ

 

میلاد مولا ع ******************مخمس به غزل حافظ

گشت میلاد علی شد بلبل حق چهچه زن

بهر استقبال آمد سوسن و هم نسترن

لاله و ریحان و سنبل نرگس سیمین بدن

افسر سلطان گل پیدا شد از طرف چمن

مقدمش یا رب مبارک باد بر سرو و سمن

 

کعبه مسجود ملائک شد بگویم برترش

همچو ابراهیم و اسمائیل بر در چاکرش

بلکه بالاتر بخوانم سایۀ حق بر سرش

تا ابد معمور ماند این خانه کز خاک درش

هر نفس با بوی رحمان می وزد باد یمن

 

هر که می نوشد به یاد چشم مست خسروی

تاج کرمنا به سر دارد ز دست خسروی

آمدی خوش ای گل نرگس پرست خسروی

خوش به جای خویشتن بود این نشست خسروی

تا نشیند هر کسی اکنون به جای خویشتن

 

مژده ده بر احمد مرسل که آمد عاقبت

یاور و پشت و پناهت همچو مه در عافیت

غم مخور اینک که شد هنگام عیش و شادیت

خاتم جم را بشارت ده ز حسن خاتمت

کِاسم اعظم کرد از او کوتاه دست اهرمن

 

من چه گویم از جلال و صولت و شمشیر او

یا بگویم قدرتش با گفتن تکبیر او

عالم امکان گریزان میشود از تیر او

شوکت پور پشنگ و تیغ عالم گیر او

در همه شهنامه ها شد داستان انجمن

 

ای مه برج ولایت ای امام اولین

ای ولی مطلق حق وی نبی را جانشین

عالم لاهوت و ناسوتت بود زیر نگین

خنگ چوگانی چرخت رام شد در زیر زین

شهسوارا چون به میدان آمدی گودی بزن

 

هر چه باشد در جهان از ظلم چون زنجیر توست

هر گیاهی از زمین روید از آن اکسیر توست

تو یداللهی و حق دانم که بازو گیر توست

جویبار ملک را آب روان شمشیر توست

تو درخت عدل بنشان بیخ بدخواهان بکن

 

خانه زاد حق شدی شاها تو از خُلق خوشت

حافظ دین خدا گشتی تو از خلق خوشت

جانشین مصطفی گشتی تو از خلق خوشت

بعد از این نشکفت اگر با نکهت خلق خوشت

خیزد از صحرای ایذج نافۀ مشکین ختن

 

خوشدلند آنان که از لعل تو جامی میچشند

نی به فکر حور و غلمان نی ز روی مهوشند

بلکه در بحر ولایت همچو غواصان خوشند

گوشه گیران انتظار جلوۀ خوش میکشند

بر شکن طرف کلاه و برقع از رخ بر فکن

 

صد هزاران آدم و نوح و خلیلت بنده وار

گفت در شأن تو جبریل از طریق کردگار

لا فتی الا علی لا سیف الا ذوالفقار

ای صبا بر ساقی بزم اتابک عرضه دار

تا از آن جام زرافشان جرعه ای بخشد به من

 

هرچه خواهد نظق گوید طبع میگوید خموش

کی تواند کرد وصف صاحبان عقل و هوش

گفت "رونیزی" بر آید هر دم از جانم خروش

مشورت با عقل کردم گفت حافظ می بنوش

ساقیا می ده به قول مستشار مؤتمن

 

یا علی گویم دمی از خسرو لب تشنگان

چون بیامد او به بالین علمدار جوان

گفت ای جان برادر پشتم از مرگت کمان

خیز و بنگر چیره گشته بر حسینت کوفیان

خواهرت زینب اسیر و مضطر و دور از وطن

 

گو چسازم من پس از تو اندر این دشت بلا

یکه و تنها غریب و بیکس و بی اقربا

کشته شد هم قاسم و هم اکبر نیکو لقا

تیر آمد بر گلوی اصغر از راه جفا

تشنه لب جان داد و شو مانند بلبل چهچه زن

 

کودکان در انتظارت هر یکی داد و فغان

زینب و کلثوم امشب در غمت زاری کنان

این زمین گردیده مهد جملۀ لب تشنگان

هست "رونیزی" به درگاهت چو کلبی ناتوان

دستگیری کن مرا ای خسرو گلگون کفن

 التماس دعا - برای شادی روح شاعر مرحوم  صلوات

اللهم صل علی محمد و آله و ذریّته و عجل فرجهم و فرجنا بهم و احشرنا معهم

ذریّه یعنی = نسل، فرزندان، سُلاله، دودمان، احفاد....