بگو به ساقی و مطرب که نغمه ساز کنید ز راه صدق به درگاه حق نیاز گنید

 توحید***** (مخمس به غزل حافظ)

بگو به ساقی و مطرب که نغمه ساز کنید

ز راه صدق به درگاه حق نیاز گنید

طواف کعبۀ دل خالی از مجاز کنید

معاشران گره از زلف یار باز کنید

شبی خوش است بدین قصه اش دراز کنید

 

به باغ سرو و صنوبر ز شوق میخندند

به دشت بلبل و تیهو ز خویش خورسندند

برو به میکده سوزان نگر که چون شمعند

حضور خلوت انس است دوستان جمعند

و ان یکاد بخوانید و برفراز کنید

 

بیا بیا که جهانی چو عطر میبویند

نگر به دشت و دمن در چرا چو آهویند

گمان برم که سراسر زیاد میجویند

رباب و چنگ به بانگ بلند میگویند

که گوش هوش به پیغام اهل راز کنید

 

کسی که کار خراباتیان چو پی نبرد

هزار جرعۀ می را به یک جوی نخرد

به آسمان فقاهت بجز عمل نپرد

به جان دوست که غم پرده بر شما ندرد

گر اعتماد به الطاف کارساز کنید

 

گمان مدار تو ایدل رقیب غمخوار است

 ببین که گل به گلستان چو همدمش خار است

نه هر که گفت منم یار نی که دلدار است

میان عاشق و معشوق فرق بسیار است

چو یار ناز نماید شما نیاز کنید

 

دلم گرفته که دلدار زار و غمگین است

 سؤال کردم از او گفت این هم آئین است

برو برو که تو را کار با شیاطین است

نخست موعظۀ پیر می فروش این است

که از مصاحب ناجنس احتراز کنید

 

ببین که مردم دنیا چه دور مانده بعشق

بیا به میکده بنگر که مست خوانده بعشق

مرید و مرشد و پیرند جمله زنده بعشق

هر آن کسی که در این حلقه نیست زنده بعشق

بر او نمرده به فتوای من نماز کنید

 

شبانه روز تو "رونیزیا" مکن زاری

بگو به بلبل شیدا به طرف گلزاری

بیا بیا تو در این حلقه چون سزاواری

وگر طلب کند این جام حافظ از یاری

حوالتش به لب یار دلنواز کنید

 التماس دعا - برای شادی روح شاعر مرحوم  صلوات

اللهم صل علی محمد و آله و ذریّته و عجل فرجهم و فرجنا بهم و احشرنا معهم